محوطه های باستانی

1) ایران به واسطه موقعیت جغرافیایی خاص خود در جنوب غربی آسیا، پل ارتباطی میان شرق و غرب جهان باستان محسوب می شد.

2) کهن ترین نشانه و آثاری که از حضور انسان در ایران تاکنون کشف شده، مربوط به بستر کَشَف رود در نزدیکی مشهد در خراسان رضوی است. قدمت ابزارهای سنگی یافت شده در این مکان را حدود 1میلیون سال تخمین زده اند.

3) کَشَف رود (خراسان رضوی) ؛ ابزار سنگی، پارینه سنگی قدیم شیوه تو مهاباد ؛ سنگ نوک تیز، هلیالن (ایلام)، غار دو اشَکَفت (کرمانشاه) ، غار یافته (لرستان)، تپه گیان (نهاوند)، تپه حصار (دامغان) ؛ چُغاگُالن (مهران).

کشاورزی و دام پروری، موجب تشکیل سکونت گاه ها و روستاهایی در غرب و دیگر مناطق ایران شد. ساکنان این سکونت گاه ها با گسترش و پیشرفت مهارت های ابزارسازی شان، علاوه بر آن که فعّالیت های کشاورزی و دامداری خود را گسترش بخشیدند، در زمینه صنایع و هنرهای گوناگونی مانند سفال گری، فلزکاری، بافندگی، خانه سازی نیز به پیشرفت ها و موفقیت های چشم گیری دست یافتند.

1) کوره های ذوب و قالب گیری مس در شهداد، تَل اِبلیس و تپه یحیی در استان کرمان و تپه زاغه در قزوین یافت شده.

2) آثاری از معدن بزرگ مس در شهرستان بافت در استان کرمان نیز کشف شده است.

3) مفرغ (مس+ قلع) لرستان، بهترین نمونه از صنعت و هنر فلزکاری ایران به شمار می روند.

4) اشیا و ظروف سنگ صابونی، توسط مردم به ویژه جیرفت و تپه یحیی در استان کرمان، ساخته می شد.

5)برنز (لرستان) ؛ ظرفی از سنگ صابونی (جیرفت) ؛ اشیای سنگ صابونی (تپه یحیی شهر بافت)؛ محوطه باستانی گودین (تپه کنگاور).